Fethiyeköy'de Piknik

Fethiyeköy'deki o araziye pikniğe giderdik. Sen sonra gelirdin.  Nedenini hatırlamıyorum şimdi,herhalde işin olurdu ya da işten çıkıp gelirdin. Seni, tepeden buğday tarlasının ortasında yürüken gördüğümde ne çok sevinirdim. Ovanın ortasındaki o tuğladan yalnız, tek katlı  evin yanından yavaş yavaş gelirdin. Çok az akan bi dere vardı o eve gelmeden. üstünde de küçücük betonarme bir köprü, üstünden geçerdik. O zamanlar tren yolu çok belirgindi. Kimler geldi geçti bu tren yolundan diye düşünürdüm. Şimdi kuru bir karayolu oldu orası, tren yerine arabalar geçiyor vızır vızır. Şimdi oralara gitmek çok zor geliyor. Seninle gittiğimiz bir yığın yere giderken olduğu gibi.   Bir ağaç bulurduk ,altında yemek yerdik . Annem ne hazırlardı acaba?  Kalmıyor bazı detaylar.  Öptüyorum seni baba...